Zaburzenia lękowe

O zaburzeniach lękowych można mówić w sytuacjach, kiedy pacjent reaguje silnym lękiem na nieistniejące, irracjonalne zagrożenia. Do charakterystycznych objawów można zaliczyć przyspieszone bicie serca, zimne poty, zawroty głowy, duszności, drżenie rąk czy stałe uczucie zdenerwowania. 

Przyczyn takiego problemu można upatrywać w dzieciństwie, w okresie dorastania oraz w doświadczeniach z dorosłości. Silny lęk przed nieistniejącym niebezpieczeństwem może być także wynikiem niepewnej sytuacji rodzinnej, finansowej lub zawodowej. Leczenie najczęściej odbywa się w nurcie poznawczo-behawioralnym. Terapeuta stara się ustalić przyczynę lęku, aby później wypracować inne mechanizmy obronne niż wyuczone i dotychczas stosowane. Czas trwania terapii jest uzależniony od wielu indywidualnych czynników. Brak jakichkolwiek działań naprawczych może prowadzić do pojawienia się powikłań, jak bruksizm, depresja, zaburzenia odżywiania czy alkoholizm.

 Zaburzenia lękowe można podzielić na kilka kategorii. Mogą być to wszelkiego rodzaju fobie, natręctwa, zaburzenia dysocjacyjne oraz zaburzenia występujące pod postacią somatyczną.